برای تو , سال ها پیش از آن که بیایی . . .


کودک پشت دریچه ها
نزدیک میشود
نزدیکتر
چشم هایت را
باز که میکنی .
کنار کتاب های کهنه و
قندیل های زمستانی
آرام می نشیند
زیر نگاه ما
زیر نگاه دست های گرم این رگه های تابستان
همین وقاحت تابستان .
آرام آرام
زبان که باز میکند
تعریف میکند
که چقدر بی حوصله بوده
چقدر دلتنگ آمدن .
از گردنبندهای بی دوام شهاب ها
ستاره های قطبی و
لالایی فرشتگان
از چشم های جوشان اساطیر
از دست های خسته ی آفریدگار
از عبور روح عقاب ها
آن قدر حرف میزند
که با همان لبخند همیشگی
حوصله ی هردومان را
سر می برد .
می گوییم :
" ساکت ! "
و او
با همان لبخند همیشگی
با سری به روی کتاب های کهنه و
قندیل های زمستانی
آرام آرام
به خواب می رود
و خواب می بیند
خواب هزار سال سرگردانی
میان مرداب های سبز
میان چشم های تیره ی آب های خاکستری
میان وحشت صدها هزار سال جاودانگی . . .

*

. . . چشم هایت را
میان گریه های مدام و
اخم های من
که می بندی
دور می شود
دورتر
کودک غمگین پشت دریچه ها .